Ringen!!

Het Doosje (jaja)

De reis die we gaan maken is natuurlijk prachtig, maar die ronde dingen die we om onze ringvinger gaan dragen vanaf 3 mei mogen d'r ook best wezen!
We zijn lekker op tijd, zo'n acht maanden voor vertrek, maar beter te vroeg dan juweliers-stress op het laatst, zullen we maar zeggen.
Het kan ook anders! Toen we de ringen gingen ophalen, zat er toevallig een ander stel, die ook hun ringen gingen ophalen. Maar de ringen waren niet goed! Hij paste z'n ring niet, haar ring was niet de goede kleur. Kan verholpen worden natuurlijk, zij het niet dat ze de volgende dag al gingen trouwen. Behoorlijk onhandig, dus!!

Doosje Open!

Wij zagen een maandje geleden in de vitrine van de Strego-juwelier een paar mooie (we dachten) zilveren ringen liggen. Precies zoals we het ons hadden voorgesteld; smal en met voor Laura een diamantje.
Dus wij naar binnen om er achter te komen wel enorm gat die stukjes metaal in ons budget gingen slaan.
We vroegen om de 'zilveren ringen in de vitrine'. Nou, ehm, we werden dus meteen een beetje fronsend aangekeken. 'Bedoelt u die witgouden van Christian Bauer', zei de juwelier.
Een beetje bibberig knikten we maar van ja. Want witgoud, een sjieke naam... Dat kon niet veel goeds betekenen wat de prijs betrof.
Maar al snel waren we verliefd op de ringetjes en viel de prijs (ook al was het een ietsie pietsie beetje boven 't budget) ook alleszins mee. Dus; bestellen die hap.

Lau d'r ring

En van de week mochten we onze in Duitsland vervaardigde ringetjes komen ophalen.

Ralph z'n ring

En echt; we raden iedereen aan om een keer in z'n leven trouwringen te gaan kopen, want het is eigenlijk hartstikke leuk om te doen. Eigenlijk gaat het natuurlijk nergens over, zo hysterisch doen over een paar van die ringen. Maar zelfs de meest cynische persoon (Ralph) zit ervan te genieten.


Goed, genoeg gezever. Ze gaan zometeen de kluis in... want we hebben geen idee hoe we dat allemaal zo lang moeten gaan bewaren. Dus voor de liefhebbers; Tijd voor de foto's!!!