Dag 26 - Trouwen op Maui

Na een onrustig nachtje bij een 'vreemde' in bed, staat Lau al om 7 uur naast d'r bedje. Zachtjes neemt ze een douche, om Kathy niet wakker te maken. Daarna kijkt ze een beetje naar het Hawaii Scenic Channel kijken. Om alvast in de stemming te komen voor nog meer mooie plaatjes vandaag.

Om kwart voor negen zijn Corry en Kathy klaar om samen met Lau naar de Nail Bar te gaan. Daar gaan alle dames vandaag hun nagels laten doen! We halen Annemieke op, en na een ontbijtje van de ABC market, lopen we met koffie richting de nagelsalon, 2 bloks verderop.
De andere meiden zijn al bij de studio. Hoewel Carlijn had gereserveerd, schrikken ze toch van 8 vrouwen die mooie hand- en teennagels willen. Maar goed, iedereen word in een massagestoel gehesen en of op een krukje gezet en er kan begonnen worden.

Druk wordt er geknipt, geveild, geplakt, gekwast, gelakt, gemasseerd, geschuurd. We zien tools die we nog nooit gezien hadden, en het maken van de acrylnagels van sommige meiden is een kunst op zich.

Omdat het een beladen dag is, zitten de eerste tranen er rond een uurtje of tien al wel op, als Carlijn zien wat de nagelmevrouw met haar grote teen heeft gedaan. Een mooi bloemetje! Ze moet er spontaan van huilen, en moeders doet lekker mee...

Na dik drie uur, heeft iedereen een uitgebreide pedicure gehad.; is van al zijn eelt af, heeft koude benen van het speciale verzorgende masker wat ze op de beentjes smeerden, en de nageltjes zitten mooi in de lak. Allemaal versierd met bloemetjes en een mooie french manicure. Ook de handjes zien er weer piekfijn uit. Lau heeft voor de handigheid een hartje laten schilderen op haar ringvinger, dan kan Ralph zich straks niet vergissen.

We zijn klaar om lekker te gaan lunchen.

Ondertussen dacht Ralph relaxed op te kunnen staan, als ineens om kwart voor negen Maarten en Mark al voor zijn deur staan. Ralph stond onder de douche dus die moest in zijn handdoekje open doen. Na een aankleedsessie en een snelle boterham met pindakaas, gingen de mannen de auto wassen. Want die moest natuurlijk ook mooi uitzien voor de bruiloft. Na een zoektocht, vonden ze bij Kamaole Sands een wasstraat. Even het autootje afspuiten, en naar het zwembad maar weer!

Na een tijdje voegt ook Rob zich bij het groepje mannen, en ze halen een lekker bak koffie. Althans... een enorme kop met slappe vieze bocht. Maar... ze hadden mazzel volgens de mevrouw van de poolbar; straks ging ze verse zetten, en een refill was gratis! Kortom, bedankt voor de oude koffie!

Ook Harry komt even lekker luieren in de jacuzzi en in het zwembad, maar om half twaalf is het tijd om snel om te kleden, want er moet geluncht worden.

Als de dames haast high van alle nagellakluchtjes de salon uit komen rollen, zitten de heren al in het restaurant. Het is de eerste keer dat Ralph en Lau elkaar zien, dus dat is wel eventjes bijzonder (nog nét geen traantjes). Lau heeft speciale slippers gekregen, zodat d'r teennagels goed kunnen drogen, maar op de trap naar Café O'Lei, breekt er al eentje. Gelukkig heeft Ralph haar echte slippers meegenomen.

We hebben een lange tafel met zijn dertienen, en kiezen allemaal iets lekkers uit, nadat de heren d

e nagels van de dames uitgebreid hebben moeten inspecteren. Het is een beetje een gek sfeertje, iedereen is een beetje stil vandaag... toch een beetje emotioneel iedereen? Aan Ralph en Lau wordt gevraagd of ze zenuwachtig zijn, maar nee... Ook niet omdat de trouwmevrouw net heeft gebeld, of we haar met spoed terug kunnen bellen. Maar dat doen we wel na het eten.

Na het eten en de overheeeeeerlijke Lavoflows, die iedereen zonder uitzondering kies, is het bijna half 2, en nemen we afscheid van elkaar. Om 4 uur begint het GROTE SPANNENDE TROUWGEBEUREN, dus iedereen heeft nog even om lekker te tutten.

Ralph en Lau gaan tot de make-up en haarmevrouw komt, nog de laatste dingen regelen. Welke papieren moeten mee, we bellen nog even met Judy, onder ambtenaar van de Burgerlijke Stand, om de ceremonie door te spreken, en we regelen met het restaurant dat ze 's avonds de taxi's voor ons regelen. Check, dubbel check! Nu kunnen we echt genieten!

Stipt om half 3 wordt er op de deur geklopt. Het is Reiko, een Japanse dame die Lau een even gaat opfluffen voor d'r grote dag. Maar omdat Ralph dat natuurlijk niet mag zien, neemt Lau Reiko mee naar de kamer van Kathy. Een enorme rolkoffer wordt de kamer ingetrokken en daar komen weer twee enorme gereedschapskisten uit. Ze zitten vol met haar en make-up-spullen.

Omdat Lau natuurlijk geen proefkapsel heeft kunnen doen, mag ze een kapsel uitkiezen uit het plaatjesboek van Reiko. Er staan de mooiste dingen in, en eigenlijk is het heel lastig kiezen; want Lau heeft haar jurk alleen maar gepast met los haar. Kan het dan wel omhoog? Uiteindelijk kiest ze voor een middenweg, en Reiko en moeders zijn het helemaal eens met die keuze. Ook over de make-up zijn we het snel eens. Niet te zwaar!

Na een zogenaamde 'voor-foto' gaat Reiko aan de slag. Het is een stil vrouwtje, maar ze verstaat d;r vak wel. Ze heeft grote prijzen gewonnen op het gebied van bruidstyling. Ze is zelfs de beste van Maui en de op 3 na beste van Hawaii. Nou, dat is toch mooi meegenomen, zo effetjes via via, over internet. Reike vertelt dat ze dit is gaan doen omdat ze eerst weddingplanner was en soms bruidjes zag waarvan ze dacht 'ach gut'! Dat kon ze beter, dacht ze. En dat kon ze ook!

Harry vindt het allemaal wel interessant wat er allemaal voor kwastjes en tangetjes en speldjes er uit die koffers komen, en gaat er dus even gezellig naast ziten.

Na anderhalf uur krullen, opsteken, opmaken en haarsprayen, is het klaar. Er wordt een 'na-foto' gemaakt, voor in Reiko d'r plaatjesboek, want het is schijnbaar goed gelukt. Als Lau zichzelf dan eindelijk in de spiegel kan zien, is ze dan ook erg tevreden. Heel anders dan normaal, dus even wennen, maar wel heel mooi.

Terwijl Lau zich in d'r Bruisgebeuren hijst, krijgt Kathy ook een bloemetje in d'r haar. Net als ze weg wilt gaan, is Lau klaar. Jep, goedgekeurd door Reiko en de rest van de familie. Lau vind het zelf wel even een beetje te veel van het goede. Want zo zit je in je zomerjurkje met je vlassige strandharen, nog geen twee uur later ben je van top tot teen gekapt, gemanicuurd, gemaquileerd, en hangt er een prachtige trouwjurk om je lijf. Maar het went snel, je trouwt maar een keer, dus je moet er van genieten... en nu is het dus afwachten wat Ralph er van vindt.

Ralph beleeft ondertussen een relaxte anderhalf uur. Hij past zijn trouwpakkie; jep, zit als gegoten. En gaan daarna op z'n gemak wat nummertjes op zijn nieuwe Ipod zetten. Dat is namelijk leuk voor straks in de auto naar het trouwstrand.

Daarna een frisse douche (het is toch nog steeds 28 graden, zweten!!) om uiteindelijk het trouwpak maar weer aan te trekken. Ralph belt nog even naar de kamer van de Slotjes om te vragen waar zijn moeder uithangt. Die is even kijken bij Lau, maar al snel komt ze naar haar zoon om te checken of alles wel goed gaat met het trouwpakkie en de zenuwen. En dat is beide het geval.

Annemieke piept er nog even tussenuit om Laura eventjes te helpen, maar als snel gaan vaders en moeders De Leeuw, Ralph ophalen (hand in hand met mams) om gezellig met hem mee te gaan naar Spices, het restaurant van het hotel waar onze vriendjes en vriendinnetjes zich inmiddels ook al verzameld hebben.

Als Ralph binnenkomt zit iedereen er behoorlijk zenuwachtig bij met zijn cocktail, maar er wordt nog wel flink oeh en ahh geroepen over Ralph zijn trouwoutfit. Een mooie grijze broek, met een roze overhemd, bruine riem en bruine schoenen. Wauwie!!

Het zenuwslopende wachten op de bruid kan beginnen... maar die zenuwen worden niet al te erg op de proef gesteld. Eigenlijk is de bruidegom best relaxed, maar wel heeeel nieuwsgierig!

Ondertussen heeft Lau ook d'r oorbelletjes, kettinkje en armband (met bedeltjes van al haar vriendinnetjes) omgehangen, slippertjes aangetrokken, dus het kan allemaal gaan beginnen!! Nog even een rare zussenfoto, en dan gaat de hele familie Slot, op weg naar Spices. Keurig aan de arm van Harry, wordt Lau door het hotel geloodst. De reacties onderweg zijn heel erg leuk; mensen die het prachtig vinden en die spontaan beginnen te feliciteren. Je zou op je verjaardag ook zo'n jurk aan moeten...

Pas als ze het restaurant binnengaan, krijgt Lau haar eerste kriebels. Maar die duren maar kort, want buiten op de patio staat Ralph, in zijn prachtige mooie pakkie. Grienen

natuurlijk! Ralph kan op zijn beurt Lau d'r uitdossing erg waarderen. Tranen met tuiten! Mooier dan gehoopt, prachtig! En dat zijn termen die we nog vaak zouden gaan horen vandaag. Iedereen heeft trouwens heel erg zijn best gedaan. Met kop en schouders Harry, die voor de gelegenheid een officieel Hawaii-shirt heeft aangetrokken. Na wat gegiegel, het showen van onze kleren aan iedereen, is het tijd voor cocktails.

Nu is het officieel, we gaan trouwen! We hebben het spannendste moment gehad (we gaan toch heus wel Ja-zeggen) dus we hebben wel zin in een feestje. Toch is de rest nog wel een beetje gespannen, dat kunnen we goed merken. Maar na wat verhalen over Reiko, en de slippers van Laura kan iedereen wat ontspannen en glijden de cocktails er lekker in.

Op een gegeven moment sneaken er ineens wat mensen weg, maar dat hebben we niet zo in de gaten. Want het is echt waar; op je trouwdag heb je alleen oog voor elkaar.

Als het tijd is om de auto te halen, om naar het strand te gaan, blijken de auto's mooi versierd met ballonnen (eerst was nog even de verkeerde auto versierd, maar daar hebben we niets van gemerkt).

We staan nu pas stil bij het feit dat we best wel een hele coole trouwauto hebben, ookal rijden we er al een aantal dagen in rond. Een rode ford mustang cabrio, wat wil je nog meer. Terwijl we wachten tot iedereen zijn auto heeft gehaald, vertelt Ralph dat ie speciaal voor Lau een aantal nummers op z'n supersonische nieuwe Ipod heeft gezet. Liedjes die we tijdens deze vakantie veel hebben gehoord, liedjes die Lau gewoon heel mooi vindt. Met Adele – Roling in the Deep uit de speakers, rijden we in een lange stoet naar Makena Surf... Niet te snel... want de kapsels moeten wel in de plooi blijven zitten.

Als we aankomen bij het parkeerplaatsje bij Makena Surf, staan Bill en Juddee al op ons te wachten. Leuk om ze in het echt te ontmoeten, na al die gesprekken via de mail en telefoon. Met zijn allen lopen we we paadje naar beneden naar het strand, langs prachtige bamboe, en mooie rode hibiscusstruiken. Er loopt een meneer voor ons uit die alles filmt met een flipcameraatje. Later blijkt dat de broer en assistent van onze fotografe Natalie te zijn.

Op het strand zien we in de verte al een tafel met een taart erop, en de spullen van onze fotograaf staan. Het is precies de plek waar we gisteren van hadden besloten dat het de beste zou zijn! Het is even uitvogelen hoe nu het beste te lopen met een trouwjurk en slippertjes in het zand, maar uiteindelijk staan we allemaal klaar; OM TE GAAN TROUWEN!

Wat er precies allemaal is gezegd en gedaan tijdens de ceremonie, weten we niet precies meer. We weten nog wel dat we ademloos elkaar hebben aangekeken, hebben gehuild, hebben gelachen. Het is allemaal gelukt met het uitwissel van de ringen, de zogenaamde lei's (bloemenkransen), geloftes en er is natuurlijk flink gekust. We weten wél dat de ceremonie precies was zoals we het wilden, en dat er prachtige Hawaiiaanse elementen in zaten. Gelukkig hebben we alle 'tekst' die is voorgelezen op papier gekregen, dus kunnen we dat op ons gemak nog eens teruglezen.

Na de kus, breekt spontaan de zon door, en worden we door al onze lieve familie en vrienden gefeliciteerd. Ook hier wordt er weer lekker wat afgejankt! Goddank voor waterproof make-up!

Nu het is tijd om de getuigen de akte te laten tekenen. Eerst moeten we zelf onze handtekening zetten en Lau moet aangeven hoe ze gaat heten. Laura de Leeuw, natuurlijk! Daarna zetten Kathy en Annemieke hun handtekening op de akte. Nu is het echt officieel en tijd voor een toost!

Omdat je niet echt mag drinken op de stranden in Amerika, krijgen we cider wat gewoon in een champagnefles zit, dus het is net echt. Na wat leuke groepsfoto's en wat geslobber is het tijd voor de taart. Maar met de zon is er ook een flink windje opgestoken, dus da's nog best een hele kunst. Ook is het doodzonde om het mooie taartje aan te breken, maar een hapje van de bruidstaart hoort erbij. Net als een degelijke slagroomneus, moet Ralph gedacht hebben. Want terwijl we romantisch elkaar een hapje geven, duwt ie z'n stuk taart in Lau d'r gezicht. Gelukkig geen schade, en de taart blijkt erg lekker, maar wel erg zoet.

Omdat het zo erg waait dat het tafelkleed steeds tegen de taart aan dreigt te wapperen, besluiten we de taart in te pakken en mee te nemen naar het restaurant waar we straks naartoe gaan.

Met onze superleuke en lieve fotografe Natalie maken we een bups hillarische groepsfoto's. Foto's met zijn allen, met de familie's. Met de dames, met de heren. En uiteraard van ons tweetjes. Terwijl de rest staat te genieten van de werkelijk sprookjesachtige zonsondergang, kiekt Natalie een miljoen foto's van ons in allerlei poses. We rennen zelfs het water even in, en Lau d'r jurk blijkt behoorlijk strandproof.

Omdat de fotografe helemaal lyrisch wordt van de mooie kleuren die aan de horizon te zien zijn, blijft ze een stuk langer dan we haar betaald hebben. Als we op een gegeven moment echt niet meer weten hoe we moeten staan en pijn hebben in onze kaken van het lachen, moeten we nog een keer van haar de lucht in springen. Bij dat allerlaatste reepje zonlicht is it a wrap!

We bedanken haar en zijn nu al benieuwd naar de foto's. We spoelen het zand van onze voeten en verlaten het schemerige strand. Het is inmiddels na 7 uur, en we hebben allemaal best trek.

Getrouwd en gelukkig klimmen we weer in onze mustang en gaan onze gasten voor naar Sarento's, waar we de avond eens even goed gaan afsluiten. De auto's worden geparkeerd door de mensen van de Valetparking (nadat Ralph eerst voorbij het restaurant is gereden en we met de hele stoet een extra rondje doen op het naastgelegen parkeerterrein).

Het bridezilla-gedrag van Lau, eerder deze week, heeft zijn vruchten afgeworpen. We hebben een prachtig gedekte tafel op de privepatio van het restaurant. Moeders geeft de manager nog wat Nederlandse 'Pas getrouwd' slingers die opgehangen worden, en het feest is compleet.

Zodra onze stoelen zijn aangeschoven door de 4 obers die tot onze beschikking staan, krijgen we (nu echte) champagne en komen de eerste hapjes al op tafel. Die hadden we van te voren uitgezocht, en hoewel het niet de verwachte 'tapas-achtige' hapjes zijn, maar eerder gewoon gerechten, is het leuk om met zijn allen een paar borden te delen.

Onze customized menukaarten vallen ook in de smaak. We hebben de menukaart van het restaurant laten afdrukken zonder prijzen (iedereen moet gewoon lekker nemen wat ie wilt) en met bovenaan de pagina's 'Ralph & Laura, Just Maui'd'.

Iedereen bestelt lekker wat te eten en we laten een paar goede flessen wijn aanrukken. Het mag ons aan niet te kort komen, want de vier knipmessen voorzien ons steeds van vers water, vouwen je servet op als je naar het toilet gaat, en schuiven zonder uitzondering de stoelen aan. Ralph krijgt het zelf voor elkaar dat ie toestemming krijgt om een menukaart met leren buitenwerk te mogen stelen. Hihi, als je een grote zak geld komt brengen, dan doen mensen alles voor je!

Het is zoals elke avond lekker zwoel, en we genieten van de avond, het eten, en elkaar. Rob houdt nog een mooie speech, en we krijgen nog wat telefoontjes uit Nederland waar het nu al woensdag 4 mei is, en iedereen net is wakker geworden.

Rond een uurtje of half twaalf, laten we taxi's komen. Morgen halen we de auto's wel weer op; het is zo dichtbij. Onze vriendjes en vriendinnetjes smeden plannen om nog ergens te gaan stappen, maar wij bedanken daarvoor. We zijn moe, hebben een een dag achter de rug die precies is gegaan zoals we het graag wilden, maar dan nog beter. En ja... we hebben natuurlijk ons eerste nachtje als husband & wife voor de boeg.

Ralph sjouwt Lau nog even keurig over de drempel, en dan is het ruim na 12 uur en is 3 mei echt, echt, echt voorbij. Het is bizar hoe lang we naar deze reis en deze dag hebben toegeleefd. En het was het waard, want hoe cliché het ook klinkt; Het was werkelijk de mooiste dag van ons leven. En we hadden het geen moment anders willen doen.