Potverdikkie, is zomaar de alllllllerlaatste volle dag op dit prachtige eiland aangebroken. Daarom zijn we er vroeg bij, we hebben veel op de planning staan. Eerst zeggen we nog even gedag tegen Harry, Corry & Kathy, want zij vertrekken vanmiddag. En hoewel ze op zich wel weer zin hebben om thuis te zijn, vinden ze het niets om weg te gaan en zien ze op tegen de terugreis. Gelukkig hebben wij tot morgen uitstel.
Voor het ontbijt rijden we naar Kamaole Sands, waar we het veelbesproken ontbijt bij onze vrienden gaan nuttigen. Vers fruit, smoothies..,. een goede bodem voor de task van vandaag: The road to Hana.
Met twee cabrio's gaan we op weg. We rijden over de snelweg die dwars over midden van het eiland, tussen de twee hoge bergen doorloopt. Bij Kahului hebben we een beetje moeite om de weg te vinden, maar al snel komen we op de goede weg. De weg naar de Road to Hana.
Je kunt je afvragen; waarom zou je een stuk gaan rijden, om vervolgens nog een stuk over een weg te gaan rijden, en dan weer terug... nou, lees dan nog even verder.
De eerste stop is al snel, bij Hookipa Lookout. Daar kunnen we vanaf een klif de surfers zien die hun leven wagen op de hoge golven bij Hookipa Beach. En surfen kunnen ze! Terwijl wij gisteren dachten dat de hoge golven op Big Beach niet erger konden, laten de surfdudes nu wel even zien dat wij slechts mietjes zijn. Het is een beetje miezerig, dus na een kort gratis surf-showtje, vervolgen we onze weg.
Al snel worden de dorpjes vervangen voor groen, veel groen, en een diepblauwe zee aan de andere kant. Het is een beetje gek weer, soms regent het, soms schijnt de zon, dus we laten de kap van de cabrio's lekker dicht. Na bocht nummer zoveel, parkeren we de auto en gaan op zoek daar de Twin Falls. Het zonnetje schijnt weer en we lopen lekker over het pad dat ons naar de watervallen moet brengen. Langs de kant staan de mooiste bomen en planten(bamboe, bananenplanten) en we blijven maar foto's maken. We nemen nog een alternatieve route langs de rivier en zien daar zowaar ananassen in het wild groeien!
Op een gegeven moment is er een klein issue met de weg naar de waterval toe, want er stroomt een ware rivier dwars over de weg heen. Er hangt nog een bordje waarop staat dat Flash Floods op ieder moment van de dag kunnen voorkomen. Maar goed, het water staat gewoon een beetje hoog vanwege de regenval van vannacht, toch? Een beetje aarzelend en wankelend steken we hand in hand de rivier over. Tot onze kuiten in het water en de stroming is flink, dus je moet echt uitkijken dat je niet op je gezichtje gaat.
Eenmaal veilig aan de overkant zoeken we verder naar de watervallen waar we voor komen. We komen op een smal pad met aan het eind een soort balanceerrandje waar water over heen stroomt. Het ziet er heel glibberig uit en een deel van ons twijfelt of we het wel moeten doen. Maar dan begint het te regenen... en die regen verandert al snel in een soort regendouche, want binnen een minuut zijn we doorweekt. We hollen terug (want met een hoosbui een glibberig randje oversteken....) ook bedenken we dat het misschien wel verstandig is om het riviertje weer over te steken, voordat we niet meer terug kunnen. Daar aangekomen, lijkt die conclusie wat aan de late kant, want het water kolkt een stuk woester dan daarnet. Maar we zijn toch al nat, en dat het water dan nu tot boven onze knietjes komt, maakt dan ook niet meer uit. Elkaar maar weer even goed vastgehouden, want de stroming was nu wel heel sterk. Toch al zeiknat, doen we niet eens meer een poging om naar de auto te rennen, en als we daar aankomen, schijnt de zon weer.
Op de parkeerplaats, in front of alle andere toeristen, kleden we ons lekker uit, en beginnen allemaal theatraal onze kleren uit te wringen. We proberen het nog een beetje te drogen in de zon, maar we willen ook wel weer verder. Dus met wat provisorische droge kledingstukken stappen we weer in de auto.
Bij een van de vele bruggetjes op deze weg, stoppen we, omdat hier dan wel een waterval te zien moet zijn. Maar je moet er een stukje door de jungle voor klauteren. Dus de mannen, Cath & Carlijn wagen 't er op, en de drie overgebleven dames blijven bij de auto...
Helaas zonder autosleutel, want ook het setje droge kleren wordt natgeregend door een spontane hoosbui. Ook de jungle-bedwingers komen druipend tussen de bomen tevoorschijn. Maar ze hebben wel een waterval gezien.
We rijden verder over de mooie Road to Hana, inmiddels hebben we alleen nog maar droge handdoeken en sarongs, dus het moet er vrij bijzonder uitgezien hebben, toen we stopten bij Uncle Harry's voor iets te eten. Gewoon een schuurtje met wat soep en wat oppiep-eten, maar heel erg welkom nu we allemaal koud (hoe krijg je het voor elkaar op Maui) en nat zijn.
We besluiten op zoek te gaan naar de zogenaamde black beaches. We vinden er eentje, maar daar doen we alleen een stiekem plasje achter de auto. Gelukkig vinden we de weg naar Wai‘anapanapa State Park, een van de mooiste plekken op Maui, wat ons betreft. Een prachtig contrast met het helderblauwe water, witte schuimkoppen, het groen en de zwarte vulkanische rotspartijen met blowholes, die we natuurljk allemaal erg interessant vinden. We lopen een beetje rond, en vinden een echt zwart strand(je). De zee is alleen vrij woest, dus je moet uitkijken dat je niet verrast wordt door een golf.
Ralph, Mark en Carlijn gaan op onderzoek uit, en die zien we vanaf het zwarte strandje ineens bovenop een rots hoog boven de zee te voorschijn komen. Maar terwijl ze daar van het uitzicht genieten spat er een enorme golf tegen de rots op, met het gevolg dat ze voor de derde keer die dag helemaal nat worden. Gelukkig duiken ze nog wel op tijd weg om de camera's te beschermen. :-D
We besluiten niet verder naar Hana te rijden, omdat het nog een flink eind terug is, en iedereen een beetje koud en moe is. Ralph, Lau, Harmke en Mark besluiten de kap van de auto te halen, omdat de zon nu lekker begint te schijnen. Het is een gokje, maar we komen gelukkig helemaal droog over, en zo hebben we nog veel meer van the Road to Hana kunnen zien, horen en ruiken.
We rijden met Harmke en Mark weer terug naar Kihei (waar geen spatje regen gevallen lijkt te zijn, het zijn echt twee werelden, de Zuid-en de Noordkant van Maui). De anderen gaan nog even shoppen.
Op het balkon van onze kamer in het Maui Coast Hotel genieten we nog even van onze allerlaatste zonsondergang op dit fijne eiland. Dan gaan we snel douchen en met het shuttlebusje van het hotel worden we naar het befaamd Steakhouse Fat Daddy's gebracht. Helaas is het een beetje een teleurstelling voor Ralph, want ze hebben geen patat.
Harmke en Mark brengen ons terug naar het hotel, waar we al een klein beetje onze koffers reorganizen. Morgen gaan we alweer weg... en dat vinden we helemaal niet leuk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten