Dag 10 - Zweten in Zion

Nieuwe foto's!!!

Met een weersvoorspelling van 84 graden Fahrenheit (28 graadjes) en alleen maar zon, stonden wij om 9 uur, in ons korte broekje en hemdje, klaar bij de Riversidewalk heeeeeeelemaal achterin Zion.

We hadden de shuttlebus genomen (duurt ongeveer 45 minuten om helemaal aan het eind te komen) en hadden bedacht dat het handig was om helemaal achterin te beginnen. Nou, dat was dus niet zo, want op dit stuk van het park werd de canyon steeds smaller, wat resulteert in geen zonlicht op je bolletje. Dus het was koud!!

Gelukkig maakten de waterval, een paar enorme pauwen/kalkoenen, eekhoorns (er zitten hier echt miljoenen) en natuurlijk de prachtige canyon, heel veel goed. Aan het eind van de trail kwamen we bij de plek waar normaal 'the Narrows' begint. Da's een hike door het water, en die kan alleen als de Virginriver laag staat. Dat was ie nu niet bepaald, dus deze wandeling was afgesloten.

Op de terugweg konden we goed zien dat er vaak zogenaamde Floods voorkomen in het park. Door regen of ander slecht weer, stijgt het water enorm en sleurt dan alles mee wat de rivier op zijn pad vindt. Stenen, bomen, zelfs asfalt. Dan moet je maken dat je naar hoger gelegen gebied komt, want het gaat razendsnel. Gelukkig was er geen wolkje aan de lucht en was het enige water wat uit een alternatieve richting kwam, die van de vele watervallen (moooooi!).

We namen de bus naar Weeping Rock, een stijl pad naar een overhangende rots, waar het constant regent. Leuk om te zien, weer een waterval, maar omdat het een hele korte trail was, was het er heel druk. Natgedruppeld snel weer naar beneden dus!

Het was tijd voor het wat grovere werk. In de bus naar het volgende punt konden we de klif van Angels Landing zien. Een van de moeilijkste wandelingen van het park, niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Niets voor Lau dus. Maar wel fascinerend. Want het eerste stuk van de wandeling schijnt gewoon killing stijl te zijn, het laatste stuk is heel bijzonder, want dan klim je over een bergkam bijna 500 meter boven de grond, naar een uitkijkpunt. Aan beide kanten kijk je dus in een diepe afgrond. Als Lau niet zo'n hoogtevrees had, hadden we hem absoluut gedaan.

In plaats daarvan doen we de Emerald Pools trail. Het eerste stuk, naar de Lower Emerald Pool is heel makkelijk. We komen al snel bij de pool, waar een paar watervalletjes zich over de overhangende rots naar beneden storten. Het is er modderig en druk, dus je moet uitkijken dat je niet valt. Het is er overigens wel prachtig.

Hierna wordt de trail iets ingewikkelder, je moet over een rotsachtig pad naar boven lopen. Eerst gaat het nog niet zo soepel, maar na een tijdje hebben we de slag te pakken. We komen bij een rotsplateau waar water over heen stroomt, het blijkt de waterval te zijn waar we net onder stonden. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht op het park. Bovendien is het er heel idyllisch.

We gaan verder met de trail, die steeds steiler wordt, naar de Upper Emmerald Pool. Het is inmiddels goed heet geworden, dus het klimmen over de rotsen vergt de enige inspanning. Dorst!!

Op het laatste stuk voelen we ons net berggeiten, als we van rots naar rots stappen en er tussen door moeten glijden. Maar dan, in de schaduw van een enorme klif, is daar de waterval die in de Upper Emerald Pool stort. Het is hier lekker koel. We moeten de stroom over steken over een paar stenen, maar daarna zoeken we een rots uit aan de rand van de pool om een bammetje te eten. Dit is best goed toeven.

Na een tijdje krijgen we het zelfs koud, en besluiten we om te keren. De terugweg gaat veel sneller, en nu kijken wij lachend naar alle rood aangelopen koppen die naar boven lopen.

Halverwege vinden we ook nog de Middle Emerald Pools, en we besluiten niet dezelfde weg terug te nemen, maar de Kayenta Trail te lopen. Dit is een trail langs de rand van de berg, dus met constant lange drop-off's (afgronden!!!). Gelukkig zijn we na de Grand Canyon wel wat gewend en is het vooral prachtig om er te lopen.

Wat heel leuk is, dat alle toeristen elkaar een beetje helpen. Je zet elkaar op de foto, vertelt hoe ver iets nog lopen is. Dat is wel grappig. De stukken chagerijn natuurlijk daargelaten.

Het is inmiddels drie uur, en na 6 uur wandelen hebben we het warm en voelen we ons niet al te fris meer, dus besluiten we terug te gaan naar het hotel en daar eens lekker bij het zwembad te gaan liggen. Het is natuurlijk wel vakantie!

's Avonds eten we bij de Pizza & Noodle Company, lekker buiten op het terras. Echt heeeeeeel lekker mozarella-garlicbread en een pizza. We nemen er ook een pitcher Zionbier bij.

Na het eten halen we nog een frozen yoghurt en lopen we weer terug naar het hotel. Dat is wel heel leuk hier, dat het dorpje allemaal een beetje op loopafstand is. Dat is in de grote steden wel anders...

Hoewel, morgen gaan we naar Las Vegas, en we zijn toch wel van plan om de Strip te gaan bewandelen! See you in Vegas!

Xxx

Ralph & Lau