Na het 's ochtends lekker rustig aan te hebben gedaan, rijden we weg uit Zion.Tot nu het mooiste park wat we hebben gezien, daar zijn we het roerend over eens.
De weg naar Vegas gaat over de Highway, dat hebben we nog niet vaak gehad. Maar het gaat wel lekker snel. Daarom besluiten we een kleine omweg te maken via Valley of Fire. Het eerste staatspark van Nevada.
Met een enveloppen systeem moeten we betalen aan de ingnag. Onze Amerika Beautifulpas is helaas niet geldig. Maar de tien euro's zijn goed besteed. De naam van het park zegt het al, het is alsof de rotsen in vlam staan. Roder dan dit hebben we ze nog niet gezien.
We rijden wat mooie viewpunten af, maar dan willen we toch wel heel graag naar Vegas!
Als in de verte een paar minitorentjes opdoemen zegt Lau nog; dat ziet er klein uit, ik had het me veel groter voorgesteld. Maar al snel komt ze op die uitspraak terug. Alles is groter dan groot in Vegas. Van de hotels (gigantisch) tot de mensenmassa die hier is neergestreken.
Maar eerst doen we nog een stop bij de Davids Bridal, met de schoenmaat hier wil Lau wel een gokje wagen om nog eens te kijken voor trouwschoenen. Een mooi paar is snel gevonden, maar die zijn dan helaas net uitverkocht. In Arizona hebben ze ze wel. Maar ja, daar komen we net vandaan.
Om deze treurige gebeurtenis te vergeten gaan we voor de eerste keer deze vakantie naar de Mac. Lekkerrrr...
Na een wilde rit over de Strip komen we aan in het Tropicana Hotel. Al bij het inchecken worden we een beetje scheel van alle geluidjes waar we ineens mee moeten dealen. Ook de overheersende kokoslucht is na dagen van frisse bergluchten wel even wennen. Gelukkig is de hotelkamer rustig en geurloos, dus daar kunnen we altijd nog naar toe als we het echt niet meer trekken.
Tijd om Vegas te verkennen. (niet voordat Lau d'r eerste 60 dollar uit een kast trekt) Eigenlijk niet wetende waar we moeten beginnen, lopen we het naastgelegen MGM Grand in. We verdwalen een paar keer, maar vinden op een gegeven moment de ingang van de monorail. Dat lijkt ons op dat moment wel een goed idee (dat is het eigenlijk niet, want voor die monorail moet je steeds alle hotels door tot aan het eind, en loopt je dus eigenlijk net zoveel als gewoon op de strip), want we willen beginnen met de Stratosphere Tower.
Daar kopen we een kaartje om 108 verdiepingen omhoog te gaan met de lift. Het is nog licht, dus we hebben een goed uitzicht over Las Vegas. Naast de strip, is het enorm uitgestrekt met laagbouw. Her en der nog wat hotels en casino's, maar het concentreert zich vooral op de Strip. We gaan even kijken bij de attracties boven op de toren. Die zijn best heel eng, want het komt er eigenlijk altijd op neer, dat je in het luchtledige, 300 meter boven de stad komt te hangen. Of een vrije val maakt, dat kan ook natuurlijk.
We hebben best honger, dus we kijken of we ergens kunnen eten, zodat we het donker kunnen zien worden. Eigenlijk is 'The top of the world' de enige optie daarboven. De kaart en de prijzen zijn nogal haute cuisine. Maar als we zien dat het restaurant ronddraait, en je constant uitzicht hebt op Las Vegas, gaan we overstag. We're in Vegas, baby!
We zullen niet te lang uitweiden over dit romantische dinertje, maar het was heerlijk en prachig en best wel even lekker om aan Las Vegas te wennen. Als klap op de vuurpijl kwam er ook nog eens een vriendelijke fotografe leuke foto's van ons maken. Later bleek – hoe naief kan je zijn – dat de foto's in foeilelijke mapjes waren gestoken en dat je de set kon kopen voor 160 dollar. WAT? Gelukkig mochten we er ook eentje, en die was best wel leuk. We kregen er zelf nog een andere foto bij. Koopje... 40 dollar.
Dus 4 ribben armer, maar wel een hele ervaring rijker gingen we weer naar straatniveau, om daar de bus te pakken naar Fremont Street.
Fremontstreet is die straat die overkoepeld is met een soort lichtshow. En er zijn uiteraard heel veel casino's en gentlemens clubs. Maar wij kwamen natuurlijk voor de lichtshow. En the Golden Nugget, een van de oudste casino's (maar niet helemaal de eerste, hebben we ons laten vertellen). Daar hebben we ook nog even aan de allergrootste slotsmachine gegokt. En nog prijs ook! Maar dat wel weer uitgegeven..
Omdat het in Fremont Streek echt hysterisch was (overal muziek, licht, heeeeeel veel mensen) gingen we er met een licht hoofdpijntje vandaan. Weer de bus in (waar we voor in de rij moesten staan!) De bus deed er dit keer ongeveer drie keer zo lang over omdat er in de avond namelijk file staat in Vegas. In tegenstelling tot 's ochtends. Na drie kwartier in die bus, waren we het zat en zijn we uitgestapt bij de Belaggiofonteinen, om daar nog even naar te kijken. We zijn teruggelopen naar het hotel en rond 1 uur, veeel later dan we normaal naar bed gaan, onze slaapkamer gaan opzoeken. We waren kapot! Tip: doe Las Vegas als je niet helemaal in de zen-natuur-mood zit, want het is echt een aanslag op je gestel.
Maar begrijp ons niet verkeerd; het is hier wel fantastisch!
Morgen nog een dag, en dan gaan we echt gokken met de familie Slot(machine)!!!
xx R&L
Geen opmerkingen:
Een reactie posten