Dag 2 - The Big Orange

Hi! How are you! We're doing great, awesome! Thanks!

Er kan rustig gesteld worden dat bovenstaande de meest gebruikte woorden zijn in Los Angeles. Niks geen hallo of een knikje; zelfs met caissière wordt er gezellig gebabbeld! Wij vinden het wel een lekkere omgangsvorm, eigenlijk. Vooral omdat ik (Lau) overal 'Darling' wordt genoemd ... :-)

Onze eerste echte vakantiedag brak aan na een erg wazige nacht. Door de jetlag, door een overstroomde plee, slapen was gewoon een beetje ingewikkeld. Dus om half zeven stonden we naast ons bedje, en om half acht waren we onderweg, op zoek naar ontbijt.

We hadden al sinds Chicago niet meer gegeten, dus de Denny's op de hoek bood uitkomst. Heel verstandig bestelden we een ontbijtje om te delen. Want hoe ga je twee eieren, twee muffins, yoghurt en fruit in je eentje wegwerken? Naast de oneindig refill-bare koffie en thee?

Amerikanen weten daar wél raad mee en ze doen zelfs tabasco op hun ommeletje. Misschien glijdt er het dan makkelijker in...

Met de suikerspiegel weer op peil, wandelden we heel sportief naar Dollar waar we een huurauto uit mochten zoeken. De keuze was unaniem, de grootste van alle SUV's, met getinte ramen achter (want de koffers en de zon): De Ford Escape! De Jeep Liberty die Ralph oorspronkelijk had geboekt leek wel een speelgoedautootje naast onze bolide. Dus met gierende banden gingen we op weg om the Big Orange te verkennen.

Maar eerst even een stop bij een Mall voor wat boodschappen. De plaatselijke schoenenwinkel gaf nog even wat afleiding, toen bleek dat zelfs de Dames met lange tenen aan hun gerief konden komen! Violen begonnen te spelen, kleuren werden helderder; Laura -maat 42- Slot gleed soepeltjes met haar voetjes diverse schoentjes in, sommigen zelfs veel te groot.

Je begrijpt, na aankoop van een paar kekke sleehakken van nog geen 20 dollar, kon deze vakantie al niet meer stuk.

Ik zal de details van de zoektocht in de Wallmart naar fruit, kaas en worst maar achterwege laten. Hebben ze gewoon niet echt (of niet zo uitgebreid) in de US. Wel hebben we een mooie piepschuim koelbox gescoord, om ons drinken en 't beetje beleg voor de broodjes onderweg koel te houden. Tip; koop hersluitbare boterhamzakjes, dan kan het ijs uit de ijsmachines in de hotels, lekker smelten zonder er een zooitje van te maken.

Onder het genot van een drankje en een paar kaneelbroodjes koersten we naar Sunset Boulevard. Via de heuvels van Beverly Hills kwamen we terecht in Hollywood. En was het dus tijd om de toerist uit te hangen. The Walk of Fame (bizar veel sterren, aan beide kanten van de straat, dus het is eigenlijk de Walk's of Fame. Maar eigenlijk is alleen het stuk voor de grote theaters interessant) was best leuk om te lopen, want het was heel lekker weer, en er waren veel straatartiesten bezig. Leuk om een keer gezien te hebben. Enthousiaster waren we over onze Movie Stars Homes & Crime scene's-map! Wat ons een goede reden gaf om ons op eigen houtje (lees: anoniem) in Beverly Hills te begeven.(en niet in zo'n lullig busje met TOERIST & STALKER op je voorhoofd). Alsof we in het dagelijks leven nooit met 'beroemdheden' te maken hebben, reden we hysterisch heuveltjes op en heuveltjes af. Op zoek naar de huizen van Tom Cruise, David Beckham, Paris Hilton, Bruce Willis, het Playboy Mansion. Waar het op neer komt: je ziet geen reet. Alleen huisnummers en soms een oprijlaan die in de verte een geheimzinnige bocht maakt. Zelfs de Charles Manson crime-scene (waar echt geen beroemdheid woont); alleen maar bosjes. Het huis van Michael Jackson was nog het meest herkenbaar. Maar toch: Beverly Hills is wel prachtig en de huizen die je wel ziet zijn belachelijk. Dus zeker de moeite waard om er door heen te rijden.

Sowieso vinden we Los Angeles wel mooi, en dat hadden we helemaal niet verwacht. We zijn zelfs nog niet naar het strand geweest.

Om onze missie te completeren, werd het Hollywood Sign nog even op de gevoelige plaat gezet, en reden we maarliefst twee keer over de Rodeo Drive. Ja, twee keer. Want het is eigenlijk de PC Hooftstaat, maar dan met palmbomen. En zonder Holleeder-brommertjes en Jort Kelder. En toen we er de ene keer doorheen waren, hadden we iets van.... Nou, dan gaan we nog maar een keer. Je bent er toch naar toe gereden.

Inmiddels was het toch al tegen zessen, en we kregen honger, dus gingen we naar Farmers Market. En da's wel echt een aanrader. Farmers Market zijn allemaal kleine winkeltjes waar je eten kunt kopen, de één heeft Oosters spul, de ander heeft tapas, en zijn buurman heeft weer BBQ-Grill. Je krijgt je eten mee, en dan kan je dan aan een willekeurig tafeltje in het midden op eten. Heel leuk. Voor 20 dollar waren we klaar, en hadden we uiteindelijk ook nog eens een kopje Hawaiiaanse kona koffie.

Toen de plaatselijke nepkerkklok begon te slaan (het geluid kwam uit de speakers) en het donker begon te worden, vonden we de dag wel klaar.

Trouwens, we zijn erg blij dat de Shutdown even uitgesteld is. We hopen tot na onze vakantie. We zagen helaas ook dat er in Alphen a/d Rijn een of andere idioot met een machinegeweer om zich heen had lopen schieten. Bizar. Amerikaanse praktijken.

Voor iedereen in Nederland; Goede morgen!!! Maar wij gaan ons bedje nu opzoeken. Het is dan ook al 10 uur...

xxx R&L

FOTO's HIERRRRR!