Dag 16 - Bibberen in Yosemite Park

'Ik zag twee beren broodjes smeren', slaat in ieder geval niet op ons. Het eerste nachtje in Yosemite is vrij rustig verlopen. We hebben (lees: Ralph, Lau is overal doorheen geslapen) wel een toeter gehoord, en wat geschreeuw. Met wat fantasie zouden dat mensen kunnen zijn die beren wegjagen. Want dat moet je doen als er je eentje ziet, heel veel lawaai maken. Ze moeten bang voor mensen blijven, anders worden ze gevaarlijk en dan worden ze doodgemaakt.

Volgens ons zijn de beren hier zo bang voor al die honderden (misschien wel duizenden) mensen die hier rondlopen, dat ze lekker in hun holletje blijven zitten en knagen op een eekhoorn. Want die zitten hier genoeg.

Vanochtend was dus een beetje een rare morgen. We hadden verwacht dus niet zoveel te slapen, maar eigenlijk hadden we er dik 10 uur op zitten. Met onze slaperige koppen een klein ontbijtje naar binnen geschoven en koffie gaan halen bij het food- en shopplein van Camp Curry.

Eerst nog even contact proberen te krijgen met Rob en Annemieke, om te vragen of ze goed waren aangekomen in LA, maar dat ging niet helemaal van harte. Gingen we later nog wel eens proberen...

We namen de shuttlebus naar Yosemite Village, waar wat winkeltjes zijn en een leuk museum over Yosemite. Na een sanitaire stop liepen we naar de Yosemite Falls, de hoogste watervallen van het Park. Na een gemakkelijke wandeling van een kwartiertje, door een mooi bos met stroompjes (overal zijn stroompjes, dankzij het smeltwater) kwamen we bij de Lower Yosemite Fall, de Upper Fall bulderde iets daar boven met een rotgang naar beneden.

Hoewel we nu al een paar watervallen hebben gezien, het blijft indrukwekkend, en erg fotogeniek. Gelukkig was het niet meer aan het regenen, nog wel koud en bewolkt, maar we konden inmiddels de schoonheid van de laaghangende wolken waarderen.

Omdat de plotselinge kou toch wel invloed heeft op ons gestel hebben we de 'strenious' hike naar de Upper Fall maar even gelaten voor wat het was. We hebben een beetje rondgekuierd in de Valley, tot we bij een picknickplaats kwamen waar hele Mexicaanse volksstammen aan het barbecueën waren. Koelboxen van 3 bij 2 meter werden aangesleept, en het ging allemaal om de beste picknicktafel op die spot. We voelden ons met onze bageltjes en cashewnootjes een beetje truttig, maar we vonden het toch maar raar om met 10 graden te gaan barbecueën. (We vinden het persoonlijk ook erg moeilijk te verkroppen dat het in Nederland een soort van tropisch paradijs is, en wij spontaan reuma van de kou hier krijgen.)

Na ons vergaapt te hebben aan de Latijns-Amerikaanse gemeenschap in Yosemite (mensen kijken blijft toch het leukste wat er is), namen we de bus naar Happy Isles. Een hele hippe plek, want het was er heel druk. Je kon er namelijk naar de Vernall Falls lopen. De buschauffeur grapte nog, dat het misschien een beetje 'steep' kon zijn. De trail was maar 1,6 mile, nog geen 3 kilometer. Pfff, dachten we... eitje.

Noouououou, dat viel vies tegen. De Vaartweg is er een lauw rotheuveltje bij. Maar gelukkig (de één iets frisser dan de ander) bereikten we de footbridge waar we de waterval konden zien en waar onderdoor het water nogal woest kolkte. Wat dat betreft is deze periode wel fantastisch om Yosemite te bezoeken, want de watervallen en stroompjes staan op 'maximaal'.

Na nog wat boze opmerkingen naar mensen die met alle macht met een eekhoorntje op de foto wilden, en ze dus gingen voeren (Zwaar verboden in Yosemite, je moet de dieren wild houden) 'You're not supposed to feed them, right?', werden we schamper aangekeken, en gingen we een beetje bozig weer naar benee. Het zal ons scoutinghartje wel zijn, maar waarom zou je een National Park bezoeken als je alleen maar aan jezelf denkt, en de boel een beetje verkloot? Wij vinden het zonde, en ik denk de parkbeheerders ook. Want echt overal staan borden en worden er stukjes bos/grond/poel afgeschermd zodat ze weer kunnen herstellen van de toeristenmassa. Om de een of andere reden zijn dat soort dingen in de Lage Vuursche niet nodig. Maar de Nationale Parken worden hier toch meer als een soort Efteling gezien, waarschijnlijk.

Eenmaal beneden vinden we een picknicktafel en eten we onze bagel met pindakaas, die na al dat BBQ-geweld, nog best lekker smaakt. Daarna nemen we de bus een halte verder naar het Mirror Lake-trailhead. Dat is gelukkig weer een bejaardenpad, maar we ontdekken er parallel aan nog een bospad wat iets uitdagender is. Helaas is dat op een gegeven moment afgesloten door risico op vallende rotsen en een aantal die het pad al hebben vernield.

Mirror Lake ( Ralph vond dat het wel op een Mirror leek) lijkt inderdaad op een spiegel, zo glad. En als de zon had geschenen en het was niet zo bewolkt, had je de immense rotswanden van Yosemite er goed in weerspiegeld kunnen zien. Desalniettemin een mooie plek, waar we ons weer even konden vermaken met het kijken naar mensen. Want naast half Mexico is er ook een complete Bollywood-productie in het park neergestreken. Overal waar je kijkt zijn kleine mannetjes met snorretjes, en vrouwen waarvan je verwacht dat ze elk moment kunnen gaan dansen. Om de een of andere manier hebben ze er een handje van om te flitsen als ze een foto maken op klaarlichte dag in de buitenlucht. En ze nemen nog meer spectaculaire poses aan dan de Japanners.

Ergens aan het eind vinden we een leuk pad, terug naar de weg, wat erg rustig is. Het loopy tussen allerlei grote brokken graniet door, en we hebben af en toe toch wel het idee dat daar wel eens heel goed de huisjes van beren en bergleeuwen zouden kunnen zitten. Is het eindelijk een keer stil … hebben we het gevoel dat we moesten laten horen dat we eraan komen. Uiteindelijk nergens voor nodig, want niets gezien. Maar je raakt door alle waarschuwingsborden toch aardig op je hoede. En we zijn natuurlijk een beetje bangeriken...

Terug bij Curry Village hebben we even zitten internetten bij de Lounge (gratis WIFI!) en besloten toen om toch maar weer een buffetje te doen. Want de pizza (de andere optie) komt inmiddels onze neus uit.

Even een frustratiemomentje toen we terug naar de Cabin liepen, de zon scheen en de lucht werd blauw. Zal je net zien, dat als we morgen weggaan, dat het prachtig weer is. Nouja, we hebben vandaag wel heel erg mazzel gehad met bijna geen regen. En we hebben weer een heleboel moois gezien. Toch denken we dat Yosemite beter te bezoeken is in juni. Nu zijn er nog veel dingen afgesloten door de sneeuw. En raften en zwemmen, wat hier ook heel leuk kan, is niet echt een aanrader met deze temperaturen.

De dierenteller staat nog steeds op 29734 miljard eekhoorns en wat gekke vogels en muildierherten, maar geen echte stoere dieren. Misschien dat we vannacht nog een beer zien. In San Francisco zullen we waarschijnlijk alleen dieren zien in Chinatown.

Trusten!

Ralph & Lau