Dag 21 - Weer terug naar Los Angeles

Na een ontbijtje in het piepkleine ontbijtzaaltje van het hotel, weten we niet hoe snel we d'r moeten wegkomen. De Brabanders zijn ook weer aanwezig, en we hebben helemaal geen zin om te socializen. We zitten nog heel eventjes in ons coconnetje. Vanaf vanavond hebben we weer continu mensen om ons heen.

We laten de TomTom ons zo veel mogelijk via de kust naar Santa Barbara rijden. Ook al zo'n mooie plaats, met een heel fijn strand. We moeten de parkeerplaats betalen via een soort bord met gleufjes, waar de nummers van de parkeervakken op staan. Je moet zelf je dollars erin proppen, en that's it. Lekker analoog.

Met onze overgebleven bammetjes, cashewnootjes, appelsap, gaan we eens even lekker op het strand liggen bakken. Er staat een briesje, dus het is goed uit te houden. Het is er ook heel rustig, en de meeuwen zijn enorm. Er joggen wat sportievelingen voorbij, een student zit verderop te leren. Heel relaxed...Misschien wel iets te relaxed, want twee uur later zitten we met een enorm rood hoofd weer in de auto.

Het is pas twee uur, en we hebben nog anderhalf uur rijden te gaan. Dus we doen het rustig aan. We pakken de Hwy 1 weer, en rijden weer langs de prachtige oceaan richting Los Angeles. Als we door Malibu rijden is het weer vergapen geblazen. Eigenlijk is al het strand daar private, want er staan zoveel prachtige strandhuizen. Er schijnen hele bupsen met Celebrity's in Malibu te wonen. En geef ze eens ongelijk. Het is er ook prachtig... en lekker weer!

Omdat het tank-lampje wel heel erg begint te piepen, tanken we de laatste gallon. We willen de auto niet te vol inleveren. We blijven Hollanders natuurlijk.

We komen vrij vroeg aan in Los Angeles, dus besluiten we de Santa Monica-pier nog even te bezoeken. En we zijn blij dat we dat gedaan hebben, want het was minstens net zo leuk als Venice. Ook weer allemaal prulletjes en eettentjes, maar ook een kermis! Eerst doen we wat suffe spelletjes in de arcadehal, maar daarna is het tijd voor het echte werk. Het schommelende schip. Ook wel bekend uit de Efteling, maar hier heet het the Green Dragon. De Groene Draek, ook wel.

Terwijl Lau normaal altijd alles wat hard en hoog en over de kop gaat, wilt doen, zit ze nu te gillen als een speenvarken, en blijft Ralph er behoorlijk koel onder. De truc: opzij kijken. Maarja, dan is er geen lol aan natuurlijk.

Om bij te komen van onze wilde rit, kopen we nog een snowcone (raar ijsje), en lopen we weer terug naar de auto, om naar het Westin te rijden.

De rit naar het hotel neemt wat meer tijd in beslag want er staan enorme files, omdat er enorme ongelukken gebeurd schijnen te zijn. Maar we kennen LA inmiddels op ons duimpje (en de TomTom is onze redding) dus we rijden lekker binnendoor, en dat scheelt stilstaan.

Als we bij het hotel aankomen, worden we direct gespot door Rob en Annemieke, die ook net zijn aangekomen.

We checken in, en gaan daarna de auto wegbrengen. Niets geen controle, gewoon bliepbliep met een apparaatje en de vraag of we het leuk hebben gehad. Zo makkelijk gaat dat dus. Het is wel even jammer dat we de auto achter moeten laten, want hij heeft ons toch drie weken heel comfortabel het land door geholpen.

Zodat we niet terug hoeven te lopen naar het hotel, charteren we de buschauffeur van de airport shuttle, dat ie ons even afzet op de hoek van het block waar ons hotel staat. Eigenlijk mag het niet, maar hij vindt het wel spannend. We moeten er meteen uit als ie het zegt, want het is niet allowed.

Op de hoek springen we inderdaad uit de bus, en we geven de man nog wat centjes. Dat heeft ons tijd en een taxiritje bespaard.

Om de vakantie op het vasteland af te sluiten, eten we bij de Denny's, waar we ons eerste ontbijtje ook gedaan hebben.

Met warme wangen van de zon, lopen we weer terug naar het hotel. Eens kijken of onze trouwspullen er nog zijn. Drie weken geleden hebben we ze in het volste vertrouwen afgegeven, en we hebben slechts drie bonnetjes om alles weer op te halen.

Gelukkig is het er allemaal nog, maar de congierge's dachten wel dat iemand zijn gehuurde bruidsjurk was vergeten terug te brengen. NOUJAAA, ZEG!

De spulletjes worden weer netjes in ons handbagagekoffertje gevouwen door Annemieke, die dat tenminste met beleid kan. Zo, dat is geregeld. We checken de vluchten nog even en pakken de koffers in. Morgen om kwart voor 6 gaat de wekker alweer (terwijl we eindelijk gewoon om 8 uur wakker werden), want dan gaan we EINDELIJK naar Maui. Trrrrrrouwen!

Tot vanuit Maui!!

xxx Ralph & Lau