Dag 19 - Sjiek Shoppen in San Francisco

Uiteraard weer een boel nieuwe foto's!

Hierrr!!

Vannacht (nouja, half twaalf, in Nederland half negen) zijn we gebeld door onze reisagent. Alle kosten worden vergoed. Mooi. Daar hoeven we niet meer over in te zitten.

Vanochtend dus iets vroeger en vrolijker op voor een nieuwe dag San Francisco. Als volleerde toeristen met een large coffee en een donut op pad. En de zon was al lekker aan het branden.

Nadat we een dagpas voor het openbaar vervoer hadden gekocht, liepen we naar het beginpunt van de Mason/Powell-lijn van de Cablecars. Het ding zat al vol, wat betekende dat we op de treeplanken moesten gaan staan en hangen maar!!! Gelukkig gaan de Cablecars niet harder dan 15 km per uur, dus ongevaarlijk gingen we geheel nostalgisch de heuvels van San Francisco op.

Bij het Cable Car Museum stapten we 'af'. Dat ging alleen vijf minuten later pas open, dus gingen we aan de overkant bij een barretje nog even verder ontbijten. Iets gezonder ontbijten vooral.

In het museum zit ook de aandrijfinstallatie van de Cablecars, dus konden we de wielen waarop de kabels worden bewogen bekijken. En wat snuisterijen en andere ouwe troep. Toch heel leuk om te bezoeken, want dan pas zie je hoe eenvoudig die cars werken. En waarom er nu nog maar vier lijnen zijn, waarvan er vandaag 2 stuk waren. Hmm.

Ralph had z'n magneetje van een Cablecar, dus we konden weer verder op het echte voertuig.

Deze keer bleven we zitten tot het eindpunt om de 'turntable' te zien. Dan draait er een cirkeltje in de weg een rondje en staat het treintje weer de goede kant op. Grappig om te zien. En dat vonden meer toeristen, want in tegenstelling tot waar we waren opgestapt, stond hier een enorme rij.

Daarom mochten we wel gewoon lopen naar Union Square vonden we.

Onderweg nog even langs een enorme schoenenwinkel waar Lau uiteindelijk een tas kocht. Bij de Macy's vonden de we Cheesecake Factory met skydeck (terras), en aangezien we toch nog een keer cheesecake moesten eten en wel even lekker in de zon wilden zitten, vonden we dat wel een goed idee.

De zon was heerlijk, het uitzicht ook, en de Cheesecake was vooral veel. Een klein stukje is wel lekker, maar een hele homp... pfff. We kregen er zelfs brood met boter bij. Maar goed, we zaten heerlijk, toen opeens het luchtalarm afging. Lau schrok zich echt het apelazarus, vooral omdat de andere mensen op het terras (toeristen) ook nogal verrast keken, maar Ralph, redder in nood, trok al snel de conclusie dat het precies twaalf uur was, en dat de eerste maandag van de maand, in San Francisco waarschijnlijk de laatste dinsdag van de maand moest zijn. Toen bleek dat ver beneden ons de rest van de wereld ook ongestoord verder ging waarmee ze mee bezig waren, wisten we het zeker.

Omdat we toch in de Macy's waren moest er even gewinkeld worden. Op zoek naar de mannenafdeling, kwamen we er na een half uur achter dat dit het damesgebouw was, en dat de herenafdeling aan de overkant van de straat zat. O.

Ralph wilde graag nieuwe overhemden, en die hadden ze wel. Ongeveer 235 miljard verschillende exemplaren. Uiteindelijk heeft ie er drie uitgekozen. Heel sjiek van Calvin Klein.

Lau mocht ook nog heel even, en kwam onder de glitters het pashokje uit. Dat jurkje werd het niet. Een ander gevalletje wel.

Inmiddels was het half vier (!!!!), en waren we wel even klaar met winkelen. Tijd voor Chinatown. Ralph heeft het de hele vakantie al over Chinatown en hoe goor ie het 12 jaar geleden (toen ie er ook al was voor een trouwerette) vond. Kikkers in zakjes, gillende kreeften in pannen en een enorme putlucht. Toch maar er heen, want Lau is wel wat gewend, na Chinatown's in Maleisië en Indonesië.

Laten we zeggen dat we na een aantal blocks Chinatown een beetje teleurgesteld waren. Niet dat we graag arme diertjes hadden willen zien, maar het was nu vooral heel erg rustig, een beetje prullaria, wat Chinese lampionnen en hooguit wat groenten. Maar meer was het niet! Alleen in een zijstraatje ontdekten we een aantal bakken vol met vissen en eentje waar een mevrouw het lekkerste kikkertje voor vanavond aan het uitzoeken was.

Dus mensen, je kunt er gewoon weer heen, helemaal als je op zoek bent naar goedkope juwelen en andere kitch!

Na een korte stop bij Ghirardelli Square voor een ijsje was het tijd om bepakt en bezakt met onze veroveringen even naar het hotel te gaan. We hadden bedacht om ons mooi op te tutten en dan lekker bij een visrestaurant op de Wharf te gaan eten.

Eerst mochten we in onze piekfijne pakjes nog even langs bij de mevrouw van Pick a Pearl. Lau mocht voor 9 dollar een oester uitzoeken, er drie keer op tikken, dan rinkelde die mevrouw met een belletje en begon ze de oester open te wrikken en te poeren in het vlees. Het was bloedspannend, want het het was natuurlijk de vraag of er wel een parel in zat, of dat die mevrouw zichzelf niet levensgevaarlijk zou verwonden met d'r mesje. No pearl no pay, was het, maar er zat een hele grote witte parel in. Best wel cool! 

De mevrouw (die Hawaiiaaans deed, maar Chinees was... en Engels sprak...) boorde een gaatje in de parel. We konden hem op een 'setting' laten frutten om er een hangertje of een ring van te laten maken. Toevallig was Lau voor de vakantie al stad en land afgelopen om een perfect kettinkje voor bij de trouwjurk te zoeken, en ineens diende die zich aan! Van Ralph mocht ze hem in een witgouden hangetje/houdertje laten zetten als cadeautje! Heel mooi!

Omdat de mevrouw het leuk vond dat we over een week gingen trouwen op Maui (haar company was ook van Maui) mocht Lau nog een oester uitzoeken. Ze moest de lelijkste kiezen, zei de mevrouw. Dat braaf gedaan te hebben, bleken er twee (!) kleinere roze pareltjes in die oester te zitten. We bedankten voor de optie om ook hier een sieraad van te laten maken, maar we mochten de parels wel meenemen.

Iets verderop een dun kettinkje gekocht waar de witte parel aan kan hangen, dus Lau is helemaal compleet. En da's nog eens een leuk aandenken, zo vers uit een oester (Stinken!!!)

Na het parelavontuur gingen we eten op pier 39, waar we de zon onder konden zien gaan. Wijntje, biertje, helemaal fijn.

De romance werd even verbroken toen Lau een slabbertje omgehangen kreeg, omdat ze de Shellfish Plate had besteld, wat krab-kraken betekent. En dan is een slabbertje niet overbodig bleek later....

Maar gelukkig is het altijd goed om dat te beseffen, dat hoe voor lul je ook zit, dat we elkaar nog steeds heel erg lief vinden. Dus dan komt het mooi uit, dat we over een weekje gaan trouwen.

Morgen moeten we afscheid nemen van San Francisco, wat we heel jammer vinden, want we vinden het hier fantastisch!

Slaap lekker!

Xxx Ralph & Lau