Na een heerlijk rustig avondje, deden we een dito ochtendje. We hadden zowaar ontbijt in het hotel, met een wafeltang-apparaat-ding. Goede reden voor Lau om dat ding uit te testen. Ging natuurlijk mis, maar gelukkig was er een vriendelijke ontbijtmevrouw die er alsnog eentje ging bakken.
Met een heerlijk zonnetje (26 graden, net zoals in NL) reden we weg. We hadden de korte broekjes al omgewisseld voor spijkerbroekjes, omdat we wisten dat het in Yosemite iets minder warm was (het had er begin april nog gesneeuwd).
Ongeveer 83478 bochten later, moesten we met 8 graden op de thermometer toch wel even slikken. Gisteren zaten we nog in Death Valley, nu lag er op sommige plekken een meter sneeuw.
Onze eerste kennismaking met Yosemite Valley was niet de beste. Het was namelijk Earth Day (Happy Earth Day!!, kweelt iedereen daarom op z´n allervrolijkst), en de toegang van het park was gratis. Bijgevolg dat het stikdruk was. Met het Paasweekend ook nog eens op het punt van beginnen - wat de nodige gestreste families met zich meebrengt – was het al dolgezellig bij de ingang.
Omdat we een beetje autorijmoe waren, hadden we besloten om Sequoia National Park over te slaan en naar de Sequoia's in Mariposa Grove te gaan. Scheelde twee uur rijden. Alleen is de parkeerplaats van Mariposa Grove niet zo groot en moesten we bij de toegangsweg wachten totdat ie weer open zou gaan. Dan was er namelijk weer plek op de parkeerplaats.
Iedereen stond te loeren naar de ranger die de poort open zou gooien, en toen het eenmaal zover was, sprong iedereen in zijn auto en racen maar!!
Mariposa Grove, nog vol met sneeuw en de nodige stromen aan smeltwater, was absoluut prachtig met al die sequoia's. Het zijn toch echt hele grote bomen.
Door de sneeuw kon je sommige paden niet meer zien, en dat was best nog wel link, omdat je zomeer een halve meter in de sneeuw kon wegzakken. Waar lichtvoetige Ralph geen last van had, natuurlijk. Daarom lag Lau een paar keer in de sneeuw. Brr..
Op naar Yosemite Village, wat nog een uur bochten rijden was. Na een lange tunnel kregen we het eerste mooie uitzicht voor onze kiezen. Het was inmiddels aan het regenen. En de granieten rotswanden en watervallen waren in een soort nevel gehuld. Erg mooi om te zien. Het weer daarentegen, een stuk minder mooi.
In Camp Curry, onze 'campground' voor de komende twee dagen, krijgen we een cabin toegewezen. Zonder badkamer, dus het lijkt een beetje op kamperen. Eeehhh, dat is wel even anders. Maar goed, het is een grappig huisje en beter dan de tenten die je ook kunt huren, want het is KOUD! Bij het inchecken moeten we bezweren dat we geen eten of cosmetica in de auto laten liggen, en in de cabin de ramen dicht doen als we weg zijn. Beren zijn een groot risico hier.... we zijn benieuwd of we ze nog gaan zien...
Om een beetje op te warmen halen we koffie en handschoenen en verkennen Camp Curry. Het is iets voor zessen, dus besluiten we maar te gaan eten in het buffetrestaurant. Dat is natuurlijk vreselijk, maar het eten is wel goed (en veel) en het is er lekker warm. We eten voor de eerste keer meatloaf en zijn meteen fan. Na de dag een beetje gepland te hebben, gaan we door de regen en modder terug naar onze cabin. Lampje aan, kacheltje aan... het wordt zowaar nog gezellig. Maar de kou eist zijn tol, om half 10 raken onze hoofdjes hun kussen en zijn we meteen vertrokken.
X Ralph & Lau
Geen opmerkingen:
Een reactie posten