Dag 20 - Naar Pismo Beach

Met pijn in ons hart hebben we vanochtend San Francisco verlaten. Want na ons dipje met slecht weer een bizarre drukte - wat we even erg slecht trokken - is het hier weer helemaal goedgekomen.

Wat een leuke stad! We hadden er nog wel twee dagen kunnen blijven.

Het plan is om vandaag de Highway 1 te rijden, de Pacific Coast Highway. In maart is er een stuk van de weg ingestort, hele brokken asfalt in zee, maar volgens de mensen van het hotel is het gemaakt. Op internet is het allemaal een beetje vaag, dus we gokken het er op.

De Hwy 1 begint al in San Francisco, niet zo idyllisch als ie zou moeten zijn, maar nog gewoon een drukke weg. Maar al snel wordt het rustiger en zien we een belachelijk uitgestrekte en blauwe oceaan.

Het is een eenbaansweg, dus het gaat niet zo snel. Maar dat geeft niet, want dan kan Ralph lekker om zich heen kijken. Dat gaat over het algemeen toch lastiger als je de meeste tijd achter het stuur doorbrengt.

Met een paar gouwe ouwe op de radio (Kiss FM) cruisen we langs de kust. We komen langs kliffen en strandjes, tot bij Santa Cruz even een plasstop doen. Met de gebruikelijke anderhalve literbekers met drinken rijden we door tot Carmel. Een mooi plaatsje, waar het elke dag wel vakantie lijkt te zijn, want het ziet er allemaal heel zonning uit. Lieve huisjes, mooie tuinen. En het is er heel groen. En geen drukke wegen te bekennen.

We rijden even naar het strand, waar het enorm hard waait!! Maar het is wel weer fijn om een strand te zien... kunnen we alvast even wennen aan de komende ruime week.

Vlak na Carmel staan er grote borden langs de weg die knipperend en met hoofdletters aangeven dat de Hwy 1 is afgesloten. We kijken even of we ergens halverwege nog kunnen afslaan, maar dat betekent zo'n 3 uur omrijden, en op een dag van al 4,5 uur rijden, is dat best veel.

Geen Big Sur voor ons, wat we ontzettend jammer vinden, maar we hebben ook niet zo'n zin om de heeeeeele dag in de auto te zitten. Het is zo'n lekker weer!

Dus we pakken de snelweg (wat overigens ook een mooie route is) en 2,5 uur later zijn we bij ons hotel in Arroyo Grande. Omdat we behoefte hebben aan zon, duiken we meteen het zwembad in en gaan lekker even zonnen. Er is ook een guest laundry bij het zwembad, dus die laten we ook nog even wat werk doen.

Ralph komt nog in aanraking met een stel niet zo heel slimme Brabanders, die geen Engels kunnen (handig, zo op vakantie in Amerika) en we koekeloeren stiekem naar een paar hele bijzondere Duiters (boswachters op vakantie).

's Avonds bekijken we Pismo Beach (de badplaats naast Arroyo Grande), maar het is niet echt een sprankelende plaats te noemen.

We eten in het allerslechtste en vieste restaurant van de hele reis. Hier wordt de term 'I put ketchup on my ketchup' wel weer even bevestigd. Amerikanen eten alles met ketchup. De garnalencokctail die Lau dan ook bestelde waren drie blaadjes sla, garnalen en een halve fles heinz. En dat lekker door elkaar geroerd. Eigenlijk best smerig. Maar we hebben de afgelopen tijd ook wel lekker gegeten met al die verse vis. Dus misschien zijn we een beetje verwend.

Naast het vieze restaurant zit nog wel een geinig snoepwinkeltje, waar ze HotliX verkopen. Dat zijn snoepjes van of met insecten. Dus een lolly met een schorpioen of een vlinder erin. Of een doorsje gesuikerde maden of krekels in chocola.

We houden het maar bij een oldskool rol Hubba Bubba en Pop Rocks, van dat knetterspul. Rare dingen genoeg gegeten vanavond.

In het Hotel pakken we de koffers eens goed in en zoeken we alvast wat zooi uit, want we moeten morgen de auto inleveren. Na wat geknetter en wat kauwgombellen, mogen we lekker slapen.

Morgen laatste rijdag!

XX Ralph & Lau