Dag 14 - Death Valley - Tulare

Het heeft even geduurd, maar hier zijn de verhalen van de afgelopen vier dagen! Er zijn ook weer nieuwe foto's!! Plezier en succes :D !

We hebben het koud. En dat is best gek want we zitten midden in Death Valley. En dat betekent ook dat de fan die boven ons bed hangt zijn werk goed heeft gedaan. Maar koud hebben we het al gehad deze vakantie, dus dat ding uit, en de balkondeuren open. En dan kijken we zomaar uit over Death Valley....

We onbijten met een restje pizza en wat boterhammen en gaan dan vrij snel weer op weg. Het is een lange rijdag, zonder stops zijn we zo'n 5 uur aan het rijden. Bij de General Store worden nog twee grote flessen koud water en lelijke sleutelhanger nummer 23 gekocht. Allebei heel noodzakelijk uiteraard.

De eerste stop is bij de Sand Dunes van Stovepipe Wells. We zijn belandt in een echt stukje Sahara. Zandduinen met het fijnste zand dat je je kunt voorstellen. Hoewel we er vroeg zijn, zien we toch al een hoop voetsporen. Toch kunnen we ook wat sporen ontdekken van wat beestjes. Een soort kat (lynx?), een torretje of spinnetje, en een Amerikaanse mevrouw staat iets verderop te 'Oh my godden' omdat ze iets ziet wat op een afdruk van een slang lijkt. De dieren zelf zitten eigenlijk de hele vakantie al een beetje verstopt.

Stovepipe Wells zelf, is niet zo groot, dus we kunnen snel verder met onze rit. We rijden langs uitgestrekte vlaktes, maar het is anders dan we verwacht hadden. Geen eindeloze dorre vlaktes met zo'n gescheurde bodem. We stoppen even om te kijken of we ergens die oorverdovende stilte kunnen ervaren. Maar het waait te hard en er rijden te veel auto's langs om het te kunnen horen (of eigenlijk dus niet). De vooroordelen over de woestijn lijken aardig ontkracht inmiddels. Je rijdt nergens zonder iemand tegen te komen. En stil is het ook niet.

Maar goed, de omgeving is wel prachtig, dus we rijden door door bergpassen en langs zoutmeren, tot we op een gegeven moment bij een stuk komen waar wel zeer droge grond te zien is. Eindelijk. Dat maakt het echt af.

Na een uurtje of twee, zien we in de verte de Sierra Nevada opdoemen, met sneeuw op de toppen. We komen weer een beetje in de bewoonde wereld en besluiten niet geheel via de High en Freeway, naar Tulare te rijden. De weg door een stukje bergketen (een stukje Sequioa National Forrest, niet te verwarren met het National Park) is ook weer fantastisch. Zo dor het was in Death Valley, zo groen is het hier.

Bij Lake Issabella stoppen we voor een lunch vanuit onze onvolprezen koelbox. Weer mogen we met onze auto naar de waterkant. Door de wind staan de koppen op het meer. Het is wel lekker afgekoeld zo.

Dat deze route een goede keus was, wordt duidelijk na de lunch, als we richting Bakersfield rijden krijgen we zachtgroene bergen te zien (alsof ze bekleed zijn met mos) bespikkeld met witte rotsen. Later blijkt dat deze hellingen de China Gardens heten. Erg mooi.

Iets minder leuk is de bochtige weg. Omdat Ralph ook wat wilt zien, rijdt ie iets langzamer dan de toegestane snelheid (je moet je best concentreren op zoveel bochten), maar dat vinden de andere weggebruikers maar irritant. Achter elkaar moeten we aan de kant omdat we een aantal auto's bijkans in onze achterbak hebben zitten.

Gelukkig komen we uiteindelijk in Bakersfield aan, waar we de eerste vineyards tegenkomen. Ook een soort van bomenplantages. We denken kamperfoelie, want het rook wel heel lekker.

Na een uurtje komen we aan in Tulare. We draaien een paar noodzakelijke wasjes, en laten de auto uitzuigen omdat we morgen naar Yosemite gaan (zelfs kruimeltjes doen de beren je auto openbreken). Heel toepasselijk eten we in de Black Bear Diner, een officiële diner met Jukeboxes en belachelijk grote borden vlees. Scheel van onze BBQ Ribs en Tri-Tips waggelen we weer naar buiten.

Na een filmpje en wat research over Yosemite, doen we onze snaveltjes toe. Morgen weer back to basic in Yosemite National Park!

Xxxx Ralph & Lau