Dag 18 - Steil omhoog in San Fransicso

Het is buiten rotweer, daarom slapen we uitgebreid uit. Pas om iets voor elven gaan we op zoek naar ontbijt. Vlakbij vinden we echt een typische diner, met zwart wit geblokte vloer, rode booths en jukeboxes. Om het helemaal af te maken gaan we aan de bar zitten en bestellen lekker pancakes. Nog net op het nippertje want om elf uur, wordt de lunchkaart op tafel gezet.

Na het veeeeel te machtige ontbijt pakken we de auto. Want er moet natuurlijk wel even autogereden worden in San Fransisco (het idee om over de Golden Gate te fietsen hebben we overboord gegooid omdat het regent). Via een paar typisch steile straatjes, vinden we Lombard street, het steilste straatje van Sa n Francisco. De auto parkeren moet haaks op de weg, waardoor Lau bijna uit de auto valt als ze de deur open doet. Er zullen vast veel auto's zijn met blikschade bij de portieren...

Lombard street is het enige straatje (voor zover we hebben gezien) dat heel bochtig is aangelegd, de rest is gewoon recht en super steil. Maar het ziet er wel heel leuk uit!

Dan is het tijd voor de Golden Gate. Inmiddels is de zon doorgebroken en wordt het zelfs warm, dus de jassen kunnen uit, en we hebben een prachtig uitzicht op de rode brug vanaf Crissy Field Beach en Fort Point.

D'r overheen rijden, er overheen lopen, we hebben het allemaal gedaan. Het is toch wel een indrukwekkend ding. En bizar lang ook. We lopen dus maar tot de helft :D

Ralph wil heel graag aan de niet San Francisco kant van de brug, bij Sausalito, kijken naar de Muir Woods, de grootste bomen ter wereld. Het is een heel mooi stuk rijden, daar aan de overkant, het lijkt zelfs een beetje op Beverly Hills vinden we.

Maar aangekomen bij het bos, is er geen enorme boom te bekennen. We moeten weer keihard hiken om er eentje te zien. We besluiten dat we daar, met zoveel San Fransisco voor de boeg, niet zoveel zin in hebben. Dus mogen we weer terug over de Golden Gate.

We stoppen bij Alamo Square (de tour ernaar toe blijft leuk met al die supersteile straten) waar een paar van die supertoeristische Victoriaanse Huisjes staan, die vaak in films voorkomen. Da's een snelle stop, want het is lekker weer, maar niet zo lekker dat we uitgebreid in het park daar willen chillen.

Via Lombard street, nu rijden we wel de bochtige straatjes, rijden we terug naar het hotel. We gaan de Wharf maar weer eens op. (Hahahaha, het is te eenvoudig vanaf hier). Eest wat eten! Ralph neemt zijn eerste hotdog en Lau kiest voor de traditionele Clam Chowder. Een soort soepkom van brood, met vissoep. Het blijkt geen krab te zijn, maar een soort schelpjesspul. Wel heel lekker.

Daarna geven we toe aan onze vakantietraditie; een aquarium bezoeken. Laten we het maar bij het volgende houden; vooral leuk voor kinderen.

Daarom houden we tijd over om nog even op pier 39 rond te huppelen. We vinden een Mirror Maze, en dat willen we natuurlijk wel even doen! We krijgen plastic handschoentjes aan tegen de vette vingers op de spiegel en gaan het doolhof in. Het is echt een hele goede, want het duurt toch wel effe voordat we de uitgang gevonden hebben. Hilarisch is ook dat je elkaar kunt foppen met waar je staat, omdat de spiegels in allerlei hoeken staan. Erg geinig om te doen!

We kopen nog een Hawaiiaanse Smoothie, om alvast in de stemming te komen, en Ralph mag eindelijk zijn Crepe Banana Nutella. Even een bodempje leggen voordat we naar Alcatraz gaan.

We hebben de avondtour geboekt omdat we dan crowds zouden avoiden. Nou.... het is er anders heel erg druk. Gelukkig passen we met gemak op de boot, en hebben we een mooi uitzicht op de ondergaande zon, San Francisco en de Golden Gate.

Op Alcatraz lopen we met een gids mee die ons wat vertelt over het eiland. En over dat ontsnappen onmogelijk is. En dat er vorige week nog iemand heeft geprobeerd achter te blijven, en dat er boyscouts mogen blijven slapen op het eiland. Cool, maar best wel eng.

Binnen worden we door de douches geleid, en krijgen we een audiotour. Heel mooi gemaakt, met de stemmen van ex gedetineerden en bewakers. We hebben expres de Engelse genomen, er is ook een Nederlandse versie, maar na ons Grand Canyon avontuur met Nederlandse commentaren, zijn we daarvan genezen.

We lopen aan de hand van de tour door de hele gevangenis. Door de geluiden op de koptelefoon kun je je goed voorstellen hoe het er 50 jaar geleden aan toe moet zijn gegaan. Langzaam wordt het donker en wordt de sfeer in de gevangenis spannender. Na dik een uur zijn we uit geluisterd en kijken we nog even rond. Inmiddels is het stikdonker en heb je een prachtig uitzicht op de skyline van SF by night. We luisteren ondertussen nog naar een verhaal van een gids over een spectaculaire ontsnappingspoging, maar dan moeten we op de laatste boot naar huis.

We kijken nog even vol bewondering naar de bewakers die de hele nacht alleen op het eiland gaan zitten. En dan varen we weg. Het is koud op het dek maar het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Dat gaan we niet snel vergeten.

We lopen (!) lekker naar huis, en bedenken wat me morgen allemaal gaan doen. Nou: Cable Cars!!!

xxx Lau en Ralph